Dom mieszczący się pod adresem Rynek 19 w Wrocławiu jest ciekawym zabytkiem architektury, który swoją nazwę zawdzięcza szubienicy, która od 1515 roku stała w jego pobliżu. Mimo że dziś niewiele na to wskazuje, uliczka, którą przecina budynek, była niegdyś wylotem ulicy Szubienicznej, która prowadziła skazańców na Rynek. W późniejszym okresie ulica ta zmieniła nazwę na ul. św. Doroty, nawiązując do kościoła, do którego prowadziła.
Dom został zbudowany w XVI wieku i ma najdłuższą siedmioosiową fasadę na południowej pierzei Rynku. Dzięki trzem różniącym się między sobą szczytom, które zwieńczają trzy siodłowe dachy, z daleka można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z trzema kamienicami, a nie z jedną. W 1554 roku budynek został przebudowany na styl renesansowy przez Nikolasa Beyera, który zatrudnił do tego północnowłoskich artystów. Wówczas powstała bogato zdobiona sień o kolebkowym sklepieniu oraz dekoracyjny, bogato rzeźbiony portal z korynckimi kolumnami i wieńczącym wejście tympanonem.
W XIX wieku dom przeszedł w posiadanie rodziny Immerwahr, która handlowała tekstyliami z całego świata. Rodzina ta dała Wrocławiowi dwie znamienite postacie – śpiewaczkę operową Otilie Immerwahr oraz Carlę Immerwahr, pierwszą kobietę, która uzyskała tytuł doktora na Uniwersytecie Wrocławskim. Podczas wojny kamienica uległa poważnym zniszczeniom, a po wojnie została odbudowana w latach 1952-1960, nawiązując do renesansu, choć wcale nie wyglądała tak przed wojną. W trakcie restauracji kamienicę znacznie skrócono, a na podwórku, w miejscu, gdzie dom nr 19 łączy się z domem nr 20, znajdują się gotyckie fragmenty dawnych murów tylnego traktu.
Pod adresem Rynek 19 mieściła się popularna piwiarnia Wrocławska Piwnica, a po nastaniu Wrocławia przez wiele lat mieściła się tu herbaciarnia Herbowa. Dziś restauracja Cesarsko-Królewska kultywuje tu tradycje galicyjskiej kuchni. Budynek Rynek 19 to zatem interesujący zabytek, którego historia i architektura przyciągają uwagę zarówno turystów, jak i mieszkańców Wrocławia.
Aj, Foto: Autorstwa Sławomir Milejski – Praca własna, CC BY-SA 3.0 pl, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=21523638
